Coronadagboek van blogger Ingeborg

In deze serie geven de bloggers en gastbloggers van OpstapmetLisa een kijkje in hun leven tijdens de coronacrisis. Zeker vermakelijk en misschien ook handig! Want zij hebben misschien tips voor je om het zo aangenaam mogelijk te maken. Deze keer is blogger Ingeborg aan de beurt.

Woensdag 11 maart

Onze zoon, Cas van 10 jaar, moet vandaag echt een keuze maken. Zaterdag 28 maart heeft hij in de Uithof ter afsluiting van het schaatsseizoen een echte Elfstedentocht. Maar hij is die dag ook uitgenodigd voor een kinderfeestje bij een van zijn beste vrienden. Na lang wikken en wegen is het toch het kinderfeestje geworden.

Donderdag 12 maart

Vandaag ben ik wat voorbereidingen aan het treffen voor een blog over de leukste strandtenten aan onze kust. Die middag is de eerste persconferentie over de maatregelen voor het Coronavirus. Ojee, het is nu toch wel ineens heel dichtbij. Het hamsteren gaat los in de supermarkten, wat bizar dit. Ik maak zelfs foto’s van de lege schappen, zoiets heb ik nog nooit gezien…
Op het schoolplein maak ik nog de opmerking “Nou, eind volgende week zijn de kids wel thuis!” Enkele ouders kijken mij wat verbaasd aan, ik hoop maar dat ik het mis heb.

Zondag 15 maart

Met wat tegenzin ga ik toch nog even sporten. Je weet maar nooit, misschien kan het straks niet meer. We maken tijdens de training zelfs grapjes over thuis lessen volgen via filmpjes. Maar hoe realistisch is dit ineens deze avond. Mark Rutte komt met nieuwe maatregelen, alles gaat per direct dicht tot 6 april… Geen school, geen sport, geen leuke uitjes meer… Onze ouders zijn die middag bij ons en we luisteren vol verbazing met elkaar naar dit nieuws. We beseffen ons niet eens dat dit voorlopig de laatste keer is dat we zo met elkaar zijn.

Maandag 16 maart

Jeetje, geen school de komende 3 weken. Het lijkt wel feest, maar toch ook weer niet. Zo ook is het met het dilemma wat Cas nog geen week geleden heeft gehad, kiezen voor het kinderfeestje of afsluiting schaatsseizoen, beiden gaan ineens helemaal niet door….

De eerste week is een zoektocht voor ons beiden en voor school. Hoe geef je les op afstand en hoe blijf ik moeder en ben ik niet teveel juf? Zeker dat laatste ben ik niet goed in, ik zou de strengste juf van school zijn geweest 😉.

Zaterdag 21 maart

Het is heerlijk weer, dus we maken gebruik van het moment en bereiden de tuin voor op het voorjaar. Alles is weer schoon en fris, het mooie weer helpt er ook bij. Cas is heerlijk aan het spelen met zijn vrienden. Het lijkt bijna even ver weg, het Coronavirus.

Maandag 23 maart

Vandaag is er weer een persconferentie van Mark Rutte, we zijn weer terug bij de werkelijkheid. We moeten nog meer oppassen, en terecht. Cas was blij te horen dat hij nog wel naar speeltuin mocht, en wij ook. Ook al proberen we hem wel duidelijk te maken dat bij teveel kinderen hij naar een andere speeltuin moet gaan. Maar ja, het is gewoon lastig voor een 10-jarige: “Het is toch gezellig?”

Woensdag 25 maart

Papa is jarig, we maken er een gezellige dag van. We hebben zijn favoriete taart gemaakt, Monchou taart, en deze in bakjes bij de opa’s en oma’s gebracht. Zo zijn ze er toch een beetje bij. Wij hebben die avond de lekkerste sushi gegeten van Jasutin. Want ja, als we daar niet kunnen eten, dan halen we het toch?

Vrijdag 27 maart

Met de lessen van school gaat het goed, het digitaal contact met de juf en klasgenoten voelt als een feest. De verhouding tussen moeder zijn en juf spelen gaat goed, zeker nu de juffen elke dag ook 2 uur makkelijk te bereiken zijn via internet. Want de juf heeft altijd gelijk én moeders leggen het nooit zo goed uit als de juf 😉.

Maandag 30 maart

Pasen komt in de buurt. Waarschijnlijk kunnen we die niet met de hele familie vieren. Maar een beetje gezelligheid in huis is wel leuk. Dus in plaats van een paasstuk maken tijdens een workshop, doe ik deze thuis. Aan de hand van een filmpje en m.b.v. alle ontvangen materialen, heb ik wat leuks gemaakt, al zeg ik het zelf 😉.

Dinsdag 31 maart

Vanavond horen we voor hoe lang de maatregelen verlengd gaan worden. We vinden het lastig inschatten, dat merken we ook aan Cas. “Kon je nu maar zeggen wanneer het klaar is, dat alles weer normaal is“. Het is zo moeilijk dat, wij ouders, dit ook niet weten. We proberen in fases te vertellen wat er niet door kan gaan; meivakantie, kampnacht en leuke uitjes. Ook omdat we niet precies weten wat de toekomst zal brengen, kunnen we nog wel naar de camping van de zomer? We gaan hier ook aan twijfelen, wellicht denken we over 2 weken “Dat was toch wel duidelijk?”.

Wat we nu weten, is dat we deze uitdaging met elkaar thuis zeker nog tot 10 mei (einde meivakantie) gaan volhouden. Door regelmatig lekker gek te doen en elkaar te respecteren, hebben wij hier vertrouwen in. En tegen die tijd… dat zien we dan wel weer…

PS: de blog over de strandtenten komt gewoon als we daar weer naartoe kunnen.