Terug in de tijd – het Hunebedcentrum in Borger

Tijdens de herfstvakantie trok Sonja met haar gezin weer een paar dagen richting Drenthe. Een tijdje daarvoor waren wij benaderd door het Hunebedcentrum in Borger om langs te komen om sfeer te komen proeven. De perfecte combinatie dus, zeker omdat zoonlief net het onderwerp “Jagers en Verzamelaars” had behandeld tijdens geschiedenis. Konden we meteen checken of hij de stof écht goed had begrepen.

Oerweekend

We vielen ook nog met onze neus in de boter want precies dát weekend (22 en 23 oktober) was er Oerweekend. Dit betekende dat er nog meer oermensen op het park aanwezig waren die ons allemaal dingen konden leren over het dagelijkse leven in de oertijd. Deze oermensen waren medewerkers van het Hunebedcentrum en archeologiestudenten. Dit maakte ons bezoek natuurlijk extra leuk.

Het Hunebedmuseum

Het Hunebedcentrum in Borger bestaat eigenlijk uit twee gedeelten. Zo is er een binnengedeelte waar je op een interactieve wijze van alles leert over de mensen uit die tijd. Kinderen mogen zelf van alles doen, zoals vragen beantwoorden op de computer en een eigen hunebed bouwen in het zand. Buiten ligt nog een heel terrein met allerlei soorten zwerfkeien, de keientuin, waarbij staat aangegeven om welke keien het gaat en hoe oud ze zijn. En er is een heel buitenterrein waar verschillende soorten hutten staan waarbij goed te zien is hoe het er aan toe ging in die tijd. Als klap op de vuurpijl ligt een stukje verderop in de bossen van de Hondsrug het grootste Hunebed van Nederland: D27.

De drukte viel reuze mee

Toen we op de parkeerplaats bij het Hunebedcentrum aankwamen zagen we de verkeersregelaars al staan. Heel even kregen we het benauwd: zou het echt zo druk zijn vanwege dat Oerweekend? Maar gelukkig viel het allemaal heel erg mee. Waarschijnlijk omdat er rondom het Hunebedcentrum ook een enorm wandelgebied ligt, parkeren veel wandelaars hun auto graag hier. In het museum was het qua drukte echt goed te doen. Na zo’n lange reis hadden we wel wat te drinken verdiend. Ook viel ons oog op een wel heel bijzonder taartje: het hunebed. Die móesten we wel proberen!

Het binnengedeelte van het museum

Daarna was het tijd om het museum te verkennen. We begonnen in het binnengedeelte van het museum. Deze bestaat uit twee verdiepingen. Boven zijn vooral de doe-dingen voor kinderen en beneden vind je de informatieve onderdelen. Het ziet er heel mooi, realistisch en ruim opgezet uit. Ook wordt alles goed uitgelegd en kunnen kinderen vragen beantwoorden op de verschillende computers. Alles op een hele leuke en speelse manier. Zoonlief was niet achter de computers weg te krijgen. Hij wist bijna overal antwoord op dankzij geschiedenis. Leuk dus ook voor kinderen op de middelbare school!

Het buitengedeelte van het museum

Maar ook buiten is er van alles te ontdekken. De keientuin en hunebed D27 zijn ook te bezoeken zonder dat je het museum binnengaat. Hunebed D27 ligt namelijk in een natuurgebied. Voor de overige buitenactiviteiten heb je wel je kaartje nodig. Vanwege het Oerweekend werden er naast alle activiteiten die er altijd zijn, ook extra activiteiten georganiseerd. Zo waren kinderen broodjes aan het bakken boven een vuur, potten aan het maken en kreeg je letterlijk een kijkje in het verleden in en rond alle hutten uit de verschillende perioden. Zoonlief moest natuurlijk ook even boogschieten. Sinds hij The Hunger Games heeft gezien wil hij het liefst op de sport. Deze boogschietles was uiteraard met een prehistorisch tintje, maar dat mocht de pret niet drukken. Hij schoot ook meteen raak!

Hunebed D27

Het was echt interessant om te zien hoe het er vroeger precies aan toe ging. Zo woonden de eerste boeren met hun vee in één huis! Toen we overal op het buitenterrein hadden rondgekeken, was het tijd om het grootste hunebed van Nederland te bezoeken. We hadden mazzel dat we het hunebed even voor ons alleen hadden. Met zijn 22,5 meter is het nog best een opgave om D27 in één keer op de foto te krijgen, maar ook dat lukte! Gaaf om te zien dat dit oude monument nog in zo’n goede staat verkeert. Daarna maakten we nog een rondje door de keientuin. Het is bijna niet te bevatten hoe lang sommige stenen al op de wereld zijn. Pas dan besef je je dat de mens maar een nietig wezen is. Wij hebben in elk geval genoten van ons bezoek aan het Hunebedcentrum. Bedankt dat we langs mochten komen!

Foto’s door OpstapmetLisa