Lekker wandelen op de Veluwe

Trouwe volgers van OpstapmetLisa weten inmiddels dat ik graag ga wandelen met mijn vriendinnen van de wijn, eh, wandelclub. In de winter is het idee ontstaan om in het voorjaar met z’n vijven een wandelweekend weg te gaan naar de Veluwe. Door onze drukke levens is dat wat later geworden, maar vrijdag 28 juni was het zover! We vertrokken naar Vierhouten om daar gezellig samen te zijn en te wandelen!

We gaan!

Op vrijdag na het eten vertrokken we met z’n vijven in één auto naar Vierhouten. Dat ging prima! Onderweg al vreselijk gelachen, dus de moed zat er goed in. Het huisje in Vierhouten is in bezit van de familie van een van de meiden, dus het was erg leuk om daar een keer een kijkje te kunnen nemen. Bij aankomst hebben we de spullen naar boven gebracht, de bedden opgemaakt en lekker in de tuin gezeten met een wijntje en iets lekkers. En niet te laat naar bed natuurlijk, want we hebben een flinke tocht voor de boeg morgen.

Heel erg warm

De vooruitzichten voor het wandelen van zaterdag zagen er niet zo goed uit. Het zou heel warm worden en er was nog iets waar we bang voor waren: de eikenprocessierups. We moesten dus de nodige maatregelen treffen om niet halverwege af te hoeven haken. We waren van plan een NS wandeling te gaan doen van Vierhouten naar Harderwijk. Dat is ruim 20 km.

Nu zijn we inmiddels allemaal geoefende wandelaars, maar bij 30 graden Celsius is het toch een ander verhaal. Er moest dus voldoende water mee. En we hadden zo’n gel die wielrenners ook gebruiken voor wanneer we een extra energieboost nodig hadden. Uiteraard gingen er ook bananen mee voor de energie. Nadat we ons helemaal hadden ingesmeerd met factor 30 en DEET tegen insecten waren we er klaar voor! Ons startpunt was de parkeerplaats bij het bezoekerscentrum Nunspeet dus we stapten vrolijk het dennenbos in.

Eikenprocessierups

Waar ik me van tevoren wel erg druk over heb gemaakt is de komst van de eikenprocessierups. Nu wordt dat diertje al jaren gesignaleerd in Nederland, maar dit jaar is het wel erg extreem. De brandharen van dit diertje zijn erg vervelend en kunnen blazen met jeuk en een enorm branderig gevoel ook voor ademhalingsproblemen zorgen. Aangezien in astma heb, maakte ik me vooral over het laatste druk. Als voorzorgmaatregel hadden we een plakkende kledingborstel mee en aloë vera gel. En maar hopen dat we onderweg niet teveel eikenbomen tegenkomen. Helaas konden we ze niet allemaal even goed ontwijken en hebben we de trossen rupsen zien hangen. We hoopten maar dat de kledingroller voldoende zou helpen.

Heerlijk rustig

De wandeling die we hadden uitgekozen ging door het bos, over de zandvlakte en over wegen langs boerderijen. Heel afwisselend dus! Gelukkig zat de zandvlakte al aan het begin van de wandeling omdat het anders veel te heet zou worden. Wat een prachtige omgeving! Echt veel wild hebben we niet gezien (daar waren we te luidruchtig voor, oeps), maar we hebben wel hazelwormen en muizen gezien. En een heleboel vogels natuurlijk! Het is echt heel leuk om eens in een heel andere omgeving te wandelen. Het is daar ook heel rustig en we konden op de meeste plaatsen ook gewoon naast elkaar lopen zonder steeds over onze schouders te kijken of er geen auto of fietsers aankwamen. Heerlijk zeg!

Rustpunt

Volgens de route die we liepen, zou er midden in het bos een rustpunt moeten zijn. We waren inmiddels 8 km onder weg, dus die was best welkom! We moesten daarvoor wel een stukje om, maar wat was dat het waard zeg! We kwamen namelijk uit bij een heel schattig huisje, in the middle of nowhere, maar volledig uitgerust met alles wat we nodig hadden. Een soort echte fata morgana dus.

Er was een heel netjes onderhouden toilet, een kraan met koud water om je flesje opnieuw te vullen, potjes jam om te kopen, een krant en zelfs een koelkast met vriezer waarin raketjes lagen en blikjes cola! Echt helemaal top! Je kon het geld voor de consumpties achterlaten maar je kon het ook overmaken. Wij kozen voor het laatste. Er zijn nog veel meer van dit soort Rustpunten in Nederland. Kijk hiervoor op Rust.nu. Ideaal voor een lange wandel- of fietstocht!

Vol goede moed weer verder

Weer helemaal opgeladen gingen we weer verder op pad. Het landschap veranderde weer want nu liepen we vooral over paden langs koeien en asfalt. Je begon nu echt te merken dat het steeds warmer werd en de flessen water gingen dan ook hard. De spirit zat er echter nog steeds heel goed in, zelfs toen we een laan vol eikenbomen moesten trotseren. Die moesten we wel nemen om bij onze lunchlocatie aan te komen. We gingen op stand lunchen, namelijk bij Kasteel de Essenburgh. We vonden het kasteel aan het eind van een gigantische oprijlaan.

Daar vonden we een gezellig, beschut terras. Ook mochten we even binnen spieken. We bestelden iets te drinken en zakten vermoeid maar voldaan in de stoelen. Daarna werd het tijd de menukaart eens flink te bestuderen. We gingen voor hamburgers en satéschotels. Echt heerlijk. Na de lunch was het toch echt weer de hoogste tijd om verder te gaan. Op naar Harderwijk!

Toch wel zwaar

Na de lunch merkten we allemaal wel dat het wandelen wat zwaarder begon te worden. De temperatuur was inmiddels gestegen naar 34 graden (maar de gevoelstemperatuur was nog veel hoger) en de beschutting was soms ver te zoeken. We liepen namelijk op asfalt langs maisvelden. Gelukkig stonden er af en toe sproeiers langs de weg zodat we in de nevel konden staan en onze handdoekjes konden natmaken. Gelukkig hadden we ons allemaal opnieuw ingesmeerd met factor 30 waardoor we goed beschermd waren. Ook de petjes waren geen overbodige luxe. Ik was superblij dat ik nog een tweede paar schoenen en sokken had meegenomen. Van tevoren twijfelde ik daar enorm over, maar ik had geen betere keuze kunnen maken.

Even een waterijsje

Toen we in de buurt van Harderwijk kwamen begon een aantal van ons het toch wel erg zwaar te krijgen. Op de NS wandelroute stond een cafetaria aangegeven, maar die bleek gesloten te zijn. Die zou net op het juiste moment gekomen zijn, dus dat was jammer.

Omdat sommigen van ons begonnen te kleuren als hun roze handdoekje, werd het toch echt tijd een alternatief te zoeken. Die vonden we in de vorm van een benzinepomp. Daar binnen was het heerlijk koel en konden we echt even bijkomen.

De waterijsjes smaakten ook prima. Weer eens wat anders dan de zoveelste liter water. Ook het personeel leefde erg met ons mee: waarschijnlijk dachten ze dat we niet goed snik waren om met dit weer zover te gaan lopen. Maar ja, we hadden dit weekend nou eenmaal geprikt en we zijn geen watjes. Dus toen de ijsjes op waren gingen we op weg naar Harderwijk!

Harderwijk

Vroeger ben ik regelmatig in Harderwijk geweest omdat ik met mijn ouders altijd op vakantie ging in Hierden. Wat was dat veranderd zeg! Zo modern geworden! Ik herkende eigenlijk alleen de stadsmuur en het Dolfinarium nog maar. We zijn daar lekker neergestreken op een terras en hebben onze bijna-overwinning gevierd met een wijntje en een bruisend watertje.

De laatste etappe zou alleen nog een tripje naar het station van Harderwijk zijn, maar vanaf de haven was dat toch nog een behoorlijk stuk. Toen we de moed weer bij elkaar hadden geschraapt voor het laatste stuk, gingen we op pad. Hierbij kwamen we door het oude stadscentrum (Vischmarkt) en hoorden we dat de Nederlandse voetbalvrouwen hadden gewonnen van Italië. Superleuk!

Lekker naar het huisje

Eenmaal op het station was het nog maar een paar minuten wachten voor de trein in de richting van Zwolle eraan kwam. We hoefden maar 1 halte naar Nunspeet, dus dat viel mee. Uiteindelijk stond er ruim 24 km op de teller! Wat een prestatie! Daarna gingen we weer lekker naar Vierhouten waar we nog lang in de tuin hebben genoten van onze persoonlijke overwinning. Deze herfst gaan we weer en dan zullen de omstandigheden misschien iets gunstiger zijn dan vandaag.

Wil je op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs en winacties? Schrijf je dan vandaag nog in voor onze maandelijkse nieuwsbrief!